"ღრუბლებს მოვწყდები ცაზე, ნიავის დახამრებით შენი ოთახის ღია ფანჯრიდან შემოვიპარები, მოვალ შენს საწოლთან, მთვარის შუქით განათებულმხოლოდ ჩემთვის ნაცნობ ნაკვთებს დავუწყებ მზერას. მოგიახლოვდები, შენი სუნთქვის სითბოს და სიმსუბუქეს შევიგრძნობ ტუჩებზე რომ დამეფინება, თითქოს საკოცნელად მიწვევს ისე.. და მეც გაკოცებ, გაკოცებ რაღაც არაამქვეყნიურად ნაზად და მსუბუქად,ბუმბულისებრს რომ ეძახი ხოლმე აი ისე. ამ სიტკბოებისგან იმქვეყნად გასულს შენი სხეულის სურნელი დამეწევა და ისე სასიამოვნოდ გამოაშტერებს ტვინის უჯრედებს, გულის სისხლძარღვებს და სულის მარადიულობას რომ სხვებისთვის უხილავ ფრთებს გამომაბამს და შენი ფერებით დახატულ ჩვენს სამყაროში დამაწყებინებს ფრენას.მიყვარხარ ცრემლებამდე ამ მონოლოგის დროს რომ მისველებს თვალებს"
ეს ჩემმა კუნკულამ მითხრა.. და კიდევ ბევრი ბევრი რამ... მაგრამ ის მხოლოდ ჩემთვის..
მიყვარხარ ზეაღმატებით ხარისხში.
სულში, გულში, ცისხელაზე ♥
