-მძულს ეს ცხოვრება!
-ცოტა უფრო პოზიტიურად....
-ვაშაა!! მძულს ეს ცხოვრება!....
დაახლოებით ამ სიტუაციაში ვართ მე და კეთილისმოსურნეები )) ასე მგონია ნაგავში ვიქექები და რაღაც საუნჯეს ვეძებ, სხვები კი ბედნიერი სახეებით იწონებენ განწირულის სულისკვეთებას. ამ უაზრო მდგომარეობას რა დავარქვა არ ვიცი, ან ჩემი თავი რომელი უარყოფითი ეპითეტით შევამკო, ან ამ გონებადაბინდულ ხალხს რა ვუთხრა. "ნდობა, იმედი, მიმტევებლობა, მოთმინება" ყელამდე ვარ ამ ნათრევ-ნაგვემი სიტყვებით!! არ არსებობს! არ არსებობენ! ადამიანები არ არსებობენ! მოკვდა ადამიანი!
