მარტოკინა ხარ ჩემთვის…

ჩუმი მოლოდინით გაიყინა ღამე, სადღაც ორღობეში შეიყუჟა მთვარე, მიწამ შავად ჩამოთოვა ცაზე, გაიცრიცა ირგვლივ არე-მარე და ჩემ თვალწინ მდუმარებით დაიბადა კიდევ ერთი ღამე. შენზე ფიქრებს გამოვატან ქარებს, გიამბობენ ათასნაირ ამბებს, მე კი ისევ შენი სუნთავა გამიგრილებს სახეს.

ისევ დამიმარტოხელა ბინდმა, მიმკარგა, სადღაც ბნელ სიშვეთში - გამაშავთეთრეს ? ! ამომგლიჯა თვალებიდან ფერი - სერი ანდაც ცისფერი, შავი სუდარა დამაქსოვა თავზე. ვიღაც მიყურებს, თითქოს მხატავენ… შევ-თეთრ ფერებით. მომწყურდა ახლა პალიტრა ფერთა, სიმწვანე - თვალთა, ბაგეთ - სინათლე, სითეთრე კანის… საოცარი გრძნობით დამატყდა თავს შენი მონატრება. მომარგე შენზე ფიქრების მანტია და გადამკარგე იმ უკიდეგანო უსასრულეთსი ვერასდროს, რომ ვერ ვუძებნი ბოლოს, როცა გიყურებ.

ასოებიც განგებ გამომყავს გრძლად. საკვირველია, იცი ?... ახლა დაუკვირდი, თითქოს ყოველ მათგანს ვუყვებოდი შენზე საოცარ ამბებს და თითოეულში, რომ ჩავატიო გრძნობის ალი, მწვავს… როგორც შემიძლია განსაკუთრებულად გრძლად გამოვსახავ მათ.

საწერ მაგიდას მივადე ყური, მსურს, რომ გავიგო ხმა შენი სულის. შენზე ფიქრების ფურცლებზე გაცოცხლებულ გულისცემას ვუსმენ - გესმის?

მართლა ვგრძნობ ტალღებს, მუსიკის ჰანგებს, რბილად, რომ მარწევს და მსუბუქად, რომ მეფერებიან კანზე. ჩუუუ… ეს შენი სუნთქვაა, ახლაც ისეთივე სიცხადით მესმის, როგორც პირველად, რომ შევიგრძენი, არა გავიგონე და შევიგრძენი…

დ ე დ ა მ ი წ ა ს ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი ა ტ რ ი ა ლ ე ბ ს! ♥

-თქვენ... -აირია დომენიკო, - თქვენ.....გიჟი არა ხართ?
-არა, გაგიჟდი? - გაეღიმა ალექსანდროს, - არა, ზედმეტად დალაგებულნი, ხანდახან ასეც გამოვიყურებით.

* * *
დედას კი თუმცა არ უყვირია,არც ჭაღარა არ დაუგლეჯია,ლოყებიც არ ჩამოუხოკავს და თავშიაც არ წაუშენია ხელი_ყველანი მიხვდნენ,როგორი ყოფილა ჭეშმარიტი გლოვა:იმან მოხუცმა,უბედურებით გაკაჟებულმა,ცივ ხელზე დაადო ხელი და,დიდებულს,ამაყს,უსაყვარლესს, მხოლოდ ეს უთხრა,გაოცებულმა ესა თქვა მხოლოდ:
–რად არ უყვარდი არავის,შვილო.

* * *
განრისხების მრავალსაფეხურიან კიბეზე წყრომის ერთი გადადგმული ნაბიჯი- უეცრად მოკუმული ტუჩები რომ დაინახა, მაშინვე შეაგება..

* * *
მხოლოდ მისთვის გასაგები ბედნიერებით ბედნიერი

* * *
გული ზურგიდან უფრო ახლოსაა..

* * *
ვეღარ მოითმინა , განზე მიაბრუნა თავი და მხარუკუღმა დაუღრიალა:
--ადამიანის სიკვდილს რაღად მაყურებინეთ?!
მაშინვე მშვიდად უპასუხეს:
--ადამიანი რომ გყვარებოდა!!"

* * *
- "რეკავს თუ რეკს?"
- "რეკს. რა საჭიროა ზედმეტი ხმოვნები." - აღნიშნა დულიომ.
- "სწრიხრ" - დაეთანხმა ალექსანდრო.
- "რაო?"
- "სწორი ხარ-მეთქი."

მერე რა, რომ იტირა .. ♡♥♡ (Dear Diary)

გული ორმაგად ფეთქვას, თანაც ისე გამალებით, რომ ფილტვებისკენ მიმავალი ჰაერი გზაშივე იყინება და ამოსუნთქვასაც ვერ ვახერხებ! ფეთქვას ისე,რომ მთელს სხეულში თრთოლვა მიტანს, სისხლი მეყინება,გული მიჩერდება და ძეგლივით გაქვავაებული ვეკარგები საკუთარ თავს. ყოველივე ეს კი მანიშნებს იმას, რომ ჩემ სხეულში ერთი კი არა, ორი სუნთქვას: შენ და მე!